عامل بیماری و چرخه زیستی
عامل بيماري قارچ Cercospora beticola است. ريسه‌ها بي‌رنگ تا قهوه‌اي زيتوني روشن، به قطر 4-2 ميكرومتر و با ديواره‌هاي عرضي، اين ريسه‌ها بين سلول ها رشد نموده و استروماي كاذب را در حفرات زير روزنه‌اي تشكيل مي‌دهند كه از آنها كنيديوفورها به صورت دسته‌اي خارج مي‌شوند. كنيديوم‌هاي سوزني شكل، چند سلولي (14-3 ديواره عرضي)، راست يا كمي خميده و بي‌رنگ روي كنيديوفور‌هاي غير منشعب، با خميدگي‌هاي زانويي و قهوه‌اي رنگ توليد مي‌شوند. دماي مناسب براي آن 30-25 درجه سلسيوس است. رطوبت بالا باعث تشديد بيماري مي‌شود و آزاد شدن كنيديومها توسط باران و شبنم تحت تاثير قرار مي‌گيرند. باران پاششي، آب آبياري، حشرات و كنه‌ها و باد به پراكنش كنيديوم‌ها كمك مي‌كنند و ورود به ميزبان از طريق روزنه‌ها انجام مي‌گيرد. قارچ به تعدادي از علف‌هاي هرز مانند سلمه‌تره، بارهنگ، تاج خروس و پنيرك هم حمله مي‌كند و اين گياهان مي‌توانند به عنوان منابع پايداري قارچ عمل كنند. عامل بيماري به صورت كنيديوم و استروما در بقاياي گياهي، بذر و نيز علف‌هاي هرز بقا مي‌يابد (بقا كنيديومها در بقاياي آلوده برگي 4-1 ماه است، اما استروما مي‌تواند تا 2-1 سال نيز بقا يابد و به عنوان منبع اوليه اينوكولوم عمل كند). برخي از محققين آلودگي را بعد از مايه زني ريشه‌ها مشاهده كرده‌اند و دلالت بر اين دارد كه اينوكولوم خاكزاد هم ممكن است يك عامل باشد. در شرایط مساعد، ممکن است بیماري در تناوب هاي 1:4و 1:5و حتی در مزارعی که تا 20 سال هم چغندرقند در آنها کاشته نشده است بروز کند و منتشر شود که دلیل این موضوع پایداري و ادامه حیات قارچ بر روي علف هاي هرز است.